Druhny i Druhowie,
Drodzy i Szanowni OMs’,
„Kto nie szanuje i nie ceni swej przeszłości, nie jest godzien szacunku teraźniejszości ani prawa do przyszłości” – Józef Klemens Piłsudski, Marszałek Rzeczypospolitej, Pierwszy Protektor Związku Harcerstwa Polskiego.
Sięgając do kart historii, nie sposób nie wspomnieć o historii łączności w ZHP. Dzięki inspiracji Dh Henryka i jego materiałom, rozpoczynamy dziś publikację materiałów, które pokazują nie tylko rozwój łączności w ZHP, ale historię Harcerskich Klubów Łączności. Dziś – początki. Podążając jej tropem, rozwijamy nić naszej „harcerskiej Ariadny” …
„Krótkofalarstwo 1938-1939
W 1923r. na Zlocie Chorągwi Wielkopolskiej w Poznaniu uruchomiono pierwszą polową radiostację harcerską. Jednak dopiero w latach 30-tych nastąpił w harcerstwie rozwój krótkofalarstwa. W 1934r. przy Głównej Kwaterze Harcerzy powstał samodzielny Referat Krótkofalarstwa. W 1936r. ZHP przystąpił do Polskiego Związku Krótkofalowców. Utworzono wówczas Referaty Krótkofalarskie w głównych kwaterach harcerek i harcerzy. Na upowszechnienie krótkofalarstwa wpłynęło ukazanie się broszury „Wstęp do krótkofalarstwa”, autorstwa hm. Stanisława Peterka. W listopadzie 1937r. nastąpiło oficjalne otwarcie harcerskiej sieci łączności radiowej – „została uruchomiona radiostacja Głównej Kwatery Harcerzy. Aby uzyskać prawa krótkofalowca, należało otrzymać z Ministerstwa Poczt i Telegrafów licencję na krótkofalową radiostację nadawczą, a z Głównej Kwatery przydział znaków nasłuchowych.
Referat krótkofalarstwa pośredniczył przy sprowadzaniu bezcłowego sprzętu amerykańskiego o wartości ok. 2 000 zł. Starał się również o rabaty na sprzęt radiowy, zapoczątkował istnienie ruchomych biblioteczek radiowych, zabiegał w Ministerstwie Poczt i Telefonów o przyśpieszenie legalizacji radiostacji nadawczych. W 1938r. istniało ich dwanaście, dodatkowo 8 prywatnych radiostacji harcerskich było zrzeszonych w klubach Polskiego Związku Krótkofalowców, zaś dalsze 8 było w trakcie legalizacji. Harcerskich jednostek organizacyjnych, pracujących z tą specjalnością było wówczas 50. Skupiały one 1800 harcerzy w ponad 100 miejscowościach. W 1938r. odbyło się 28 harcerskich kursów radiowych, liczących łącznie ponad 400 uczestników.
Na początku stycznia 1939r. przydzielone zostały nowe serie znaków nasłuchowych przez GKH-y, w wyniku czego powstało 15 nowych radiostacji harcerskich. W ramach kursu odbyła się II Konferencja Radiowa zajmująca się problemami krótkofalarstwa harcerskiego.
Na przełomie stycznia i lutego 1939r. odbyły się I Foniczne Harcerskie Zawody Radiowe, w których wzięło udział 10 stacji nadawczych i 74 nasłuchowych. Od lutego 1939r. „Tygodnik Radiowy” stał się 2-godzinną audycja zawierającą część muzyczną. W czerwcu 1939r. weszła w życie Instrukcja o harcerskich dyplomach radiowych. Łącznie w 1939r. nadsyłanych było do biura QSL ZHP ponad 1000 kart miesięcznie.”
Przedruk ze strony www.historia.lubliniec.zhp.pl
A co było dalej? Musicie sprawdzić na stronie http://www.historia.lubliniec.zhp.pl/index.php/krotkofalarstwo-1938-1939
Jeśli macie ciekawe materiały związane z Waszym klubem, jego historią, Druhnami i Druhami związanymi z harcerską łącznością – piszcie, wysyłajcie. Będziemy publikować na stronach łączności.
Czuwaj!
Najnowsze komentarze